کمبود پپتید در بدن باعث ایمنی کم و آلوده شدن آسان و همچنین مرگ و میر زیاد خواهد شد. با این حال ، با پیشرفت سریع ایمونولوژی مدرن ، مردم به تدریج از رابطه بین مواد مغذی پپتید و مصونیت اطلاع داشتند. تا آنجا که می دانیم ، سوء تغذیه پپتید در بدن می تواند باعث هیپوپلازی و آتروفی اندامهای ایمنی شود و تأثیر معکوس بر ایمنی سلولی و ایمنی هومورال دارد.

مصونیت بدن در هنگام فاقد پپتید تغییر خواهد کرد. ممکن است دو دلیل وجود داشته باشد:

(1)سوء تغذیه اولیه. مواد غذایی حاوی پروتئین کم یا کیفیت پروتئین ضعیف است و باعث می شود پروتئین پپتید کمی بدست آورید.

(2)سوء تغذیه ثانویه. بدن انسان پروتئین را تخریب می کند ، یعنی توانایی هضم پروتئین ضعیف است و جذب نیز ضعیف است. یعنی برای برخی از بیماری ها ثانویه است ، که باعث می شود توانایی ضعیف بدن در سنتز پپتیدها ، جذب ضعیف ، استفاده نادرست یا دفع بیش از حد باشد.

سوء تغذیه پپتید کمبود تغذیه ای شدید است که در ظهور ، ورم و خستگی بیان شده است.

(1)ظهور با وزن کاهش شدید ، از دست دادن بافت زیر جلدی و از دست دادن شدید عضلات بدن ، درست مانند اسکلت انسان مشخص می شود.

(2)این ورم با هدر رفتن عضلات ، افزایش طحال ، کبد بزرگ شده ، کاهش عملکرد کبد ، مقاومت کم ، افزایش بروز و مرگ و میر عفونت های باکتریایی مشخص می شود.

(3)خستگی با خواب آلودگی ، خواب ضعیف ، خلسه ، سفتی قفسه سینه ، تنگی نفس ، ناراحتی و غیره مشخص می شود.

به طور کلی ، عملکرد ایمنی افراد مبتلا به سوء تغذیه پپتید پایین تر از سطح طبیعی است. عملکرد خاص به شرح زیر است:

تیموس و غدد لنفاوی: اولین اندام ها و بافت هایی که از سوء تغذیه پپتید رنج می برند ، غدد تیموس و لنفاوی هستند. اندازه تیموس استکاهش یافتهوزن کاهش می یابد ، مرز بین قشر و مدولا نامشخص است و تعداد سلول کاهش می یابد. اندازه ، وزن ، ساختار بافت ، چگالی سلول و ترکیب غدد طحال و لنفاوی نیز دارای تغییرات دژنراتیو آشکار است. اگر همراه با عفونت باشد ، بافت لنفاوی بیشتر کوچک می شود. آزمایشات نشان داده است که بافت تیموس می تواند پس از مکمل تغذیه پپتید به حیوانات فاقد تغذیه پپتید به حالت عادی برگردد.

ایمنی سلولی به ایمنی تولید شده توسط لنفوسیت های T اشاره دارد. هنگامی که تغذیه پپتید فاقد آن است ، تیموس و سایر بافت ها کوچک می شوند و رشد سلولهای T تحت تأثیر قرار می گیرد. کاهش عملکرد سیستم ایمنی سلولی نه تنها به عنوان کاهش تعداد سلولهای T ، بلکه نقص عملکرد نیز آشکار می شود.

ایمنی هومورال به معنای ایمنی ناشی از لنفوسیتهای داخلی B است. هنگامی که بدن انسان فاقد تغذیه پروتئین پپتید است ، تقریباً هیچ تغییری در تعداد سلولهای B در خون محیطی ایجاد نمی شود. آزمایشات عملکردی نشان داده است که صرف نظر از میزان اختلال تغذیه پپتید ، غلظت سرم طبیعی یا کمی بالاتر است ، به خصوص وقتی که با عفونت همراه باشد ، و هنگامی که پپتید کمبود دارد ، تولید ایمونوگلوبولین کمتر تحت تأثیر قرار می گیرد ، بنابراین قابل توجه است. عملکرد دفاعی در برابر آنتی بادی ها.

مکملسیستمتأثیر ارتقاء پاسخ ایمنی ، از جمله تأثیر اوپسونیزاسیون ، اتصال ایمنی ، فاگوسیتوز ، شیمیایی گلبولهای سفید و خنثی سازی ویروس ها را دارد. هنگامی که تغذیه پروتئین پپتید فاقد آن است ، کل مکمل و مکمل C3 در سطح بحرانی یا کاهش قرار می گیرد و فعالیت آنها کاهش می یابد. این امر به این دلیل است که میزان سنتز مکمل کاهش می یابد. هنگامی که عفونت باعث اتصال آنتی ژن می شود ، مصرف مکمل افزایش می یابد.

فاگوسیت ها: در بیماران مبتلا به کمبود تغذیه پروتئین پپتید شدید ، تعداد کل نوتروفیل هاوتعملکرد آنها بدون تغییر باقی می ماند. شیمی درمانی سلول ها طبیعی یا کمی کند شده است ، و فعالیت فاگوسیتیک طبیعی است ، اما توانایی کشتار میکروارگانیسم های بلعیده شده توسط سلول ها تضعیف می شود. اگر پپتید به موقع تکمیل شود ، می توان عملکرد فاگوسیت ها را به تدریج پس از یک یا دو هفته ترمیم کرد.

سایر سیستم های ایمنی بدن: برخی از قابلیت های دفاعی غیر اختصاصی نیز در صورت عدم وجود مواد مغذی فعال پپتید ، مانند کاهش فعالیت لیزوزیم در پلاسما ، اشک ، بزاق و سایر ترشحات ، تغییر شکل سلولهای اپیتلیال مخاط ، پر کردن مخاط و تغییر در حرکت سیلیا ، تغییرات قابل توجهی دارند.tکاهش او در تولید اینترفرون و غیره می تواند بر حساسیت میزبان به عفونت تأثیر بگذارد.